در معماری منظره آبنما یا هرگونه المان آب که در آن جریان آب کنترل شده باشد و به جهت اهداف تزئینی و جهت زیبایی فضا مورد استفاده قرار گیرد، از اهمیت بالایی برخوردار است.
چشمه ها از زمان های بسیار قدیم عنصر مهمی در طراحی باغ ها و فضاهای عمومی بوده اند. نمونه اولیه آن در حوضچه حک شده بابل (حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد) یافت شده در طلو ، لاگ باستانی در بین النهرین است. چشمه آشوری کشف شده در تنگه رودخانه کامل شامل حوضه هایی است که در سنگ جامد بریده شده و از پله های جریان به سمت پایین می رود. مجرای کوچک آب را از یک حوضه به حوضه دیگر منتقل می کند ، که پایین ترین آن توسط دو شیر شایع در امداد تزئین شده است.
در طول تمدن آب و چشمه ها از اهمیت بالایی برخوردار بوده اند. در یونان باستان، فواره های بسیار پیشرفته وجود داشته است. در کتاب های قدیمی و حفاری های باستان شناسی مطالب بسیاری در خصوص این آبنما ها یافت می شود. شهر کورینت به دلیل فواره های خود، به ویژه چشمه ای که به پوره پیرنا اختصاص داده شده بود ، مورد توجه قرار گرفت. امروزه از آبنماها برای تزئین پارک های شهر و همچنین فضاهای داخلی و خارجی بسیاری از اماکن عمومی و خصوصی میادین استفاده می شود.
برای لذت بردن مردم و بازدیدکنندگان از آبنما و همچنین برای تفریح و سرگرمی به خصوص در فصل تابستان می توان فضای بسیار مناسبی را ایجاد کرد.
پاسخی بگذارید